poem in nepali

खाना खाँदै थिए, आमाले भन्नु भयो ‘रमेश काकाको छोरा पनि विदेश गएछ नि।’ अस्ति भर्खर मिल्ने साथीलाई विमानस्थल पुराएर आएको

जब तिम्रो नाममा मठमन्दिरमा बाधेका रंगिन ध्वजाहरु चैतको पहिलो हुरीपछि नै मेरा आँखाहरुबाट ठिक तिमी जस्तैः ओझेल भए तब म

सोह्रसराद लागेदेखि दशै आउन लाग्यो भनेर उमङ हुने मन यो पाली मलाई दशै, दशै झै लागेन कमिरोले पोतेर हजुरबुवाले घर

लौरो, थाक्रो, लिस्नो अनि म लौरो न यात्रा न गन्तव्य न यात्री न सहयात्री तैपनि हिड्नु छ अघि अघि बन्नु