poem in nepali

खुल्ला किताबका पानाहरु हुँ म , पर लैजाउ शंकाका शुत्रहरु, जासुसीका सिद्धान्तहरु, जति गहिरिएर अध्ययन गरेपनि, नतिजा आखिर शून्य नै

दुईचुल्ठी बाटेकी पछाडि झाेला भिरेकी सायद विद्यालय हिडेकी तिमी । परबाट हेरीरहेछु म तिमीलाई तिम्ले बाटाे छेउकाेफुल टिपेर आफ्नाे सिरमा

निलो तलाउ ॲाखा जस्तै कति शान्त कति निश्चल र पारदर्शी पानी जब यो मनको भित्तोमा ठोकिन्छ तब उठ्दछ ज्वारभाटा अनुरागको शान्त हुन कठिन छ। त्यसैमा नौका बिहार गर्दै अन्वेषण नभएका तनका टापुहरू खोच्दै निथ्रुक्क भिज्न मन छ। स्नेहको खडेरी पर्दा

व्यथाले कुप्रो परेको मासुको थुप्रो म, सगरको छाना र बगरमा बनेको सानो झुप्रोमा, भोको पेट तर चोखो मन र दु:खको

तिमी मेरो को हौ? – के तिमी मेरो लागि सधै अन्जान नै हौ त? मेरो ध्यान मेरो मन तिमी मै

तिमी दिन, अनि मँ रात । तिमी शिरमा फुलेकाे फूल अनि म फूलमा बिझाउने काँडा । भन्न सक्छाै मेराे आँखामा