- Kavita Bhusal
- August 7, 2020
समय अनि सम्बन्ध | Poem | Kavita Bhusal
समय समयको कुरा हो हिजो मेरो लागि लड्ने आज मसँग लड्दै छ, हिजो मसँग बसेर अरुको कुरा काटने आज मेरो
समय समयको कुरा हो हिजो मेरो लागि लड्ने आज मसँग लड्दै छ, हिजो मसँग बसेर अरुको कुरा काटने आज मेरो
वर्षौदेखि फुटेको यो मन आज खुलेको जस्तै लाग्छ, यो खाली मन आज भरिएको जस्तै लाग्छ, वर्षौ अघि निभेको यो मनको
म छोरी तिमी छोरा तिमी पनि मानव म पनि मानव तिम्रो मन पनि उस्तै मेरो मन पनि उस्तै तिम्रो कर्तव्य,
समयले खेलेको भाँडाकुटीको खेल सोचौँ, या पात्रले गरेको अपराध? कहानी अधुरो सोचौँ या यसैलाई अन्त्य सोचौँ यात्राको? प्रेमले खेलेको मायावी
बुहारी ५ बजी सक्यो उठने होइन कति ढिलो बुहारी अलि छिटो काम गर्नपर्छ के लुसुरपुसुर हो बुहारी अलिक मीठो खाना
They are like a clay Laughing, playing and spending the day No any tensions and fears Can melt anyone with
म, म बिर्सिने छैन ती तिमीसँगका हरेक पल अनि वातहरु साथै बिर्सिने छैन पानी बिनाको माछा जस्तै छटपटाएका हरेक रातहरु
मनको ब्रम्हाण्डको एक कुनामा मुर्झाइ बसेका सपनाका ताराहरु सेलाउँदैछन् बिस्तारै आफैभित्र उज्यालो दिने हाइड्रोजन सकिएर, जन्मिदै गर्दाको त्यो चमक अँध्यारो
न त तिथी मीति याद छ न त दिन गते याद छ त बस यहाँ बिताएका दिन ती दिन गन्दै
I conquer my soul with my mistakes I realize with a hope that I was mistaken to call my mistake
कविता सुनाए कान्छीलाई मैले । मुसुक्क मुस्कान दिएर गई ।। रित्तो भएर फाटेको मेरो मन । नशिला आँखाले सिलेर गई
ए जिन्दगी मलाई ती कविताका भावहरु सँगै डुब्नु छ सुख दुःख सम्हालेरै सफलताको शिखर पुग्नु छ जसरी शब्दशब्द मिलाएर तिमी