दोष | Pari Vikram || Nepali Poem ||

दोष
तिमी एउटा नदी
आफ्नै छुट्टै मूलबाट निस्किएकी
आफ्नै छुट्टै गन्तव्य भएकी
र, गन्तव्य चुम्न आफ्नै बाटो भएकी
म पनि एउटा नदी
तिम्रो जस्तै विशेषता भएको
तर तिम्रो भन्दा छुट्टै भएको
तिमी बग्दै आयौ
आफ्नै बलबुतामा
म पनि बग्दै आएँ
आफ्नै दु:ख सङ्घर्षमा
छुट्टाछुट्टै लक्ष्य लिएर
छुट्टाछुट्टै यात्रामा
तर संसार त साँघुरो रहेछ
समयले भेटायो – दोभानमा
तिमीलाई थाहा थियो –
तिमी त्यस्तो मूलबाट आएकी नदी
मिसिइनु हुँदैन – मेरो मूलको नदीमा
बिटुलाउनु हुँदैन – यसरी मोल्युकुल सम्मन्
मलाई पनि थाहा थियो –
हामी यदि मिसियौँ भने
तिम्रो मूलले
सुकाइदिनसक्छ – मलाई
– मेरो मूललाई
तिमी कठोर बने – तिमी स्वयम्‌लाई
हामीले थाहा भएर पनि थाहै पाएनौँ
एकअर्कामा समाहित भइदियौँ
एटम – एटम सम्मन् बिटुलियौँ
एउटा यात्रा बनाएर
एउटै लक्ष्य खोज्न थाल्यौँ
अलि तल बग्दै गएपछि
समयले अकस्मात् सम्झायो
हामीले थाहा नपाएको थाहालाई थाहा पायौँ
अनि, समय, मूल, बाटो सबैलाई दोष दिएर छुट्टियौँ
किनकी
हामी प्रेममा यति सर्वहारा भएछौँ कि
हामीसँग दिनलाई दोष बाहेक केही थिएन ।

✍ परिविक्रम ( Pari Vikram )