तिमी शब्दहरु खोजेर
लयहरु रोजेर
भावहरु मिसाउँदै
“ख्वाब”हरु बिसाउँदै
वाक्यहरु समेटेर
इच्छाहरु मेटेर

बनाउनु एउटा कविता

जसमा मलाई नि राख्नु
एउटा कुनामा बसिरहेको
एक्लो पात्रको रुपमा

अलिकति माया मिसाउनु
घाम अनि छाया मिसाउनु
धेरै हास्नु  अनि
थोरै रिसाउनु
र
तयार पर्नु राम्रो कविता

तब सम्म म
तिम्रै कविताको
कुनामा बसेर
आफ्नौ मन कसेर
पर्खाइमा बस्ने छु
तिम्रो पूर्ण कविताको

Read More From Prabhat  Paudyal:

_____________________________

हराएको झोला | Prabhat Paudyal

रङ्गी बिरङ्गी पोतेको
कहिलेकाही भुइँमा जोतेको
सामान हाली बोक्न मिल्ने
रिस पोख्दा ठोक्न मिल्नेयस्तो झोला, जसमा थिएगान्धीका आत्मकथा, माओका चर्चाहरु
आफ्नो देश आफै बनाउन लेखेका पर्चाहरु
जुन भेटेको थिए मैले सडकको किनारमा
जस्तै,
एक बेवारिसे बालक जो उदार हुने आसमा
नियाली रहेको छ हरेक मोर्चाहरु

यस्तो झोला,जुनमा थिए
बाल्यकालका खेलौनाहरु
बुढेसकालका बिलाउनाहरु
हात नभएको हाते घडी
आल्मुनियमको फोल्डेबल छडी

जसमा थियो एम्नेस्टीको नपढिको हाते पुस्तक
जसले बिताइसकेको थियो मानवताको केही सतक

भित्र थियो मोबाइल फोनको डाटा केबल
एउटा पुरानो पिरियोडिक टेवल
जस्मा थियो नपड्किने युरेनियम
जल्न नजानेको प्लुटोनियम

हिरोसिमाको नक्क्सा नच्यातिएको,
अमेरिकी जहाज नमातिएको ,
नतातेको प्लास्टिकको पृथ्वी
अनि केही पुराना डलर नसाटिएको

कागजका ब्राह्मास्त्रहरु
आइन्स्टाइनका शास्त्रहरु

जस्मा मिलेर बस्थे कुराण र गीताहरु
केहि अपूरा गजलहरु र कविताहरु

केही स्पाइडरम्यानका टास्न मिल्ने चित्रहरु
केही लेखिएर पनि नपठाइएका पत्रहरु
धार नभएका छुराहरु
नशा नलाग्ने मदिराहरु
र
एउटा टर्च
चार्ज गर्न मिल्ने तर न गरेको
त्यहि पनि ब्याट्री न मरेको

जसले उज्यालो बनाउथ्यो पुरै गाउँ सहर
र बढाउँथ्यो सबैको बिहन हुने आस रहर
तर
आज आफ्नै हातबाट
हेर्दाहेर्दै आफ्नै साथबाट
सायद रत्नपार्कको भिडमा होला
मेरै लापरवाहीले हरायो त्यो झोला

जसमा थिए
गान्धीका आत्मकथा, माओका चर्चाहरु
आफ्नो देश आफै बनाउन लेखेका पर्चाहरु
जुन भेटेको थिए मैले सडकको किनारमा
जस्तै,
एक बेवारिसे बालक जो उदार हुने आसमा
नियाली रहेको छ हरेक मोर्चाहरु

__________________________