उसको रोस्टमदेखि

छोडपत्रको घोषणापूर्व नै

अवसरहरुको अहं पखालेर

केही लेखी बस्छु

कसैलाई कविता नलागे पनि

म नलेखी बस्न किन पनि सक्दिन भने

-लाग्दैन निको मौन बस्न

– कसैले माने पनि नमाने पनि

-ती अल्पायु मेरा कमजोरी कुण्ठा अनि निकृष्टताहरूको बलिदान दिन

-आत्मभर्त्सनाको प्रतिशोध लिन

-घटाउन जुँगाको मोटाइ र भुँडीको आयतन

– स्वरुप बदल्न किस्ताबन्दीका घडीको

– पखाल्न विचारहीनताको विकार

– लाइदिन मितेरी समयसँग समयको

– जोड्न एक जेहेनले नियती र मुकाम

– देखाउन जवान विगतभन्दा वर्तमान

– लल्कार्न केही असम्बन्धित सम्बन्धहरू

– संगत गर्न केही अराजक र असभ्यहरूसँग

– उठेर शून्यदेखि पुग्न शून्यतामा

– बाँध्न एउटा अस्थिरतामाथि बाँध

– देख्न यी अनिश्वरवादी आँखाले निर्दोष ईश्वरका आँखा

– दिन केही ढोङ्गहरुदेखि स्वतन्त्रता आफैलाई

हतारिन्छु म दिनदिनै

सेलिब्रेसन गर्न

कि

मेरो भोलि मैसँग सुरक्षित छैन ।

– विष्णु पादुका

कागकोट ,डोल्पा ।

Table of Contents

Nepali Poem | खोइ म किन लेखी बस्छु ? | Bishnu Paduka

प्रेमपत्रले पल्टाइदिएका अतितका पाना | Muskan Pandey