By तिमी सुतेरै महल ठड्याउन सक्छौ जवानी बेचेर ।
मैले घरमा रासन किन्नुपर्छ फुटपाथमा पानी बेचेर ।।
गरिबी हटेन आमाले पिठ्युँमा दाउरा बेच्दा पनि ।
छिमेकीले लाखौं कमाई रहेछ निधारमा खरानी दलेर ।।
सकिन्छ भने काठको बाकस भेटी मानेर पठाइदिनुस् ।
ठूलै भुल गरेछु प्रदेश आउँदा राहदानी बोकेर ।।
मलाई एक मुठी सरप क्षतिपूर्ति चाहियो सरकार।
उनका असहय यादहरूले धुनुपरेको छ सिरानी भिजेर ।।
Read More From Offline Thinker:
Follow Offline Thinker on Facebook, Twitter, and Instagram. You can send us your writings at connect.offlinethinker@gmail.com
Facebook Comments
