- Bipin Tiwari
- September 2, 2022
Nepali Poem | धूमिल स्पर्श | Bipin Tiwari
स्पर्श तिम्रो पाउनुलाई भौतारी रहेछु चोक र गल्लीहरूमा ।। गुडुल्की परेको मनमा याद र झझल्कोको कालो भारी बोकेर हराइ हराइ
स्पर्श तिम्रो पाउनुलाई भौतारी रहेछु चोक र गल्लीहरूमा ।। गुडुल्की परेको मनमा याद र झझल्कोको कालो भारी बोकेर हराइ हराइ
I cross over seven seas To be with him The only person enchant My sublime soul With his magical words.
गजल कति हुन् नि हाय, यो गर् भन्ने राय कुनै कामका फेरि छैनन् उपाय तिनै नेत्रका आँसु नै मेरो व्यय
Me the homeless and anxious Far away from my own homeland; Far to such extend that is infinite Not a
“People are often unreasonable, illogical, and selfish.” Forgive them anyway. If you are kind, people may accuse you of ultimate,
Oh God! Forgive me! You design me everyday, so subtly That I can’t even feel it, Such a magnificent creator,
सम्झिन केही गरेको थिएँ भनेर जवानीमा भिज्न त खोजेकै हो नि पानीमा छाता बिर्सिएको बाहाना पनि बनाकै हो खै कस्तो
घामको पहिलो किरण सगैं दर्शन मिलोस् तिम्रो जता जता मेरो नजर त्यही पुगोस् तिम्रो। अत्तर बनोस् तिम्रो स्वास याद बनोस्
मुटुमा नमेटिने गरी उसैको खत भएछ हजुरलाई मेरो आफ्नै सोँच्नु गलत भएछ ।।। अचेल आफ्नै जस्तो सोच्न छोड्नुभएको छ किन
म मनका भावनाहरू कवितामा उतार्न चाहन्छु देखेका सपनाहरू कवितामा समेट्न चाहन्छु खुला आकाशमा पन्छी उडेसरी स्वतन्त्र जीवन जिउने रहर छ
जीवन दिने पानी छेउ, जीवन लिने हुन सक्छ। होस् गर है, भेडाको भेषमा ब्वासो छुन सक्छ। जीवन मरणको दोसाधमा, हतार
The lazy sun of March began to set on the horizon. Bashorat, who was watching the sun from the hospital