By मातृभूमि, मेरी आमा!
सुधा त्रिपाठीले सुनखानीलाई दिएझै
सिद्धीचरणले कोशीको दूध पिएझै
म तिमीलाई के दिउँ?
न मसँग तिमीलाई चढाउन,
एक अञ्जुली सफलताका कथा छन्
न त कोशेली पठाउन
दरिलो खुट्टा टेकेका दुई भाइ भरिया।
तिमीले पोहोर नै टालेर बेरेको फरिया,
छोराको लास नफ्रकेकाले रोकिएको किरिया,
जनयुद्धमा काटिएका तिम्रा माइती,
अस्मितामाथि बारम्बार प्रहार गर्ने “शाही” ती!
मैले नदेखेको होइन तिम्रा आँशु
नतरेको होइन दुःखको समुन्द्र,
सकिन साट्न तिम्रा दुःखभरी दिन
त्यागे भूमि तर बिर्सिएको छैन तिम्रो ऋण।
आज सपनीमा तिमीलाई देख्दा
बाबु नजा भनेर तिमीले बाटो छेक्दा,
सायद म बुझ्दो हूँ
“पैंसा हैन् पासो छ प्रदेशमा “।
Read More From Pravat:
Follow Offline Thinker on Facebook, Twitter, and Instagram. You can send us your writings at connect.offlinethinker@gmail.com
Facebook Comments
